Η Διαβητική Αμφιβληστροειδοπάθεια αποτελεί μία από τις κυριότερες αιτίες τύφλωσης στον δυτικό κόσμο. Είναι μία επιπλοκή του σακχαρώδους διαβήτη ο οποίος προκαλεί καταστροφή του τοιχώματος των τριχοειδών αγγείων του αμφιβληστροειδή. Η εμφάνιση αλλά και η βαρύτητα της νόσου εξαρτάται από κάποιους παράγοντες κινδύνου όπως:

H χρονική διάρκεια της νόσου. Όσο νεώτερος είναι ο διαβητικός τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει να αναπτύξει διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια./Ο καλός έλεγχος των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα μπορεί να καθυστερήσει σημαντικά την εμφάνιση της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας. Απεναντίας η κακή ρύθμιση είναι παράγων κινδύνου./Η συνύπαρξη αρτηριακής υπέρτασης, υπερχοληστεριναιμίας, αναιμία και νεφρικής ανεπάρκειας είναι παράγοντες που μπορούν είτε να επιταχύνουν είτε να επιδεινώσουν την εμφάνιση της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας.

Η πάθηση χωρίζεται σε δύο στάδια. Την μη παραγωγική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια και την παραγωγική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια.

Μη παραγωγική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια.

Σ’ αυτό το στάδιο έχουμε αρχόμενες αλλοιώσεις οι οποίες είναι μικροαμορραγίες, μικροανευρύσματα, σκληρά εξιδρώματα και οίδημα του αμφιβληστροειδούς. Σε πιο προχωρημένες καταστάσεις παρατηρούνται ισχαιμίες. Όταν το οίδημα και οι ισχαιμίες προσβάλουν την περιοχή της ωχράς έχουμε μεγάλη μείωση της οράσεως.

Παραγωγική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια.

Σε προχωρημένη ισχαιμία του αμφιβληστροειδούς παρατηρείται ανάπτυξη παθολογικών νεοαγγείων στην επιφάνεια του αμφιβληστροειδούς. Τα νεοαγγεία αυτά μπορούν να προκαλέσουν αιμορραγία μέσα στο υαλοειδές ενώ σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να προκαλέσουν ελκτική αποκόλληση αμφιβληστροειδούς. Επίσης η ανάπτυξη νεοαγγείων στο πρόσθιο τμήμα του ματιού(ίριδα-γωνία προσθίου θαλάμου) προκαλεί σοβαρό και δύσκολα αντιμετωπίσιμο γλαύκωμα που ονομάζεται νεοαγγειακό.

Αντιμετώπιση της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας

Όλοι οι διαβητικοί πρέπει να ελέγχονται από Οφθαλμίατρο ανά τακτά χρονικά διαστήματα ανεξάρτητα αν έχουν ευρήματα από τα μάτια. Αν υπάρχουν ευρήματα διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας θα πρέπει να αντιμετωπίζονται και οι επανεξετάσεις να γίνονται κάθε 3 με 6 μήνες). Η εκτίμηση της πορείας και της βαρύτητας της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας γίνεται με την βυθοσκόπηση ,την φλουοραγγειογραφία και την OCT. Η βασική θεραπεία της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας είναι το Argon Laser το οποίο εφαρμόζεται με διάφορες τεχνικές ανάλογα με τις αλλοιώσεις που θεραπεύουμε. Για την αντιμετώπιση του οιδήματος στην ωχρά εφαρμόζουμε εστιακή φωτοπηξία ή σαν δίκτυο (grid pattern). Για την αντιμετώπιση της παραγωγικής διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας εφαρμόζουμε την παναμφιβληστροειδική φωτοπηξία σε 3-4 συνεδρίες. Τελευταία χρησιμοποιούνται οι γνωστοί από την υγρά μορφή εκφύλιση της ωχράς anti-VEGF παράγοντες οι οποίοι χορηγούνται ενδοϋαλοειδικά με τον ίδιο τρόπο. Τέλος σε περιπτώσεις ενδοϋαλοειδικής αιμορραγίας ακολουθείται χειρουργική αντιμετώπιση με υαλοειδεκτομή.

Οι διαβητικοί ασθενείς πρέπει να γνωρίζουν ότι είναι πολύ πιο εύκολο να αντιμετωπισθεί μια αρχόμενη διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια με λίγες και μη σοβαρές αλλοιώσεις ώστε να διατηρηθεί μια καλή προϋπάρχουσα όραση, από μια προχωρημένη με πολλές και σοβαρές αλλοιώσεις οι οποίες έχουν επηρεάσει σοβαρά την όραση. Το μήνυμα που πρέπει να σταλεί είναι ότι δεν πρέπει να περιμένουν να μειωθεί η όραση τους για να επισκεφθούν τον Οφθαλμίατρο.